‘ସହରରେ ରହୁଥିବା ଗରିବଙ୍କ ଆୟୁଷ ଧନୀଙ୍କ ତୁଳନାରେ କମ୍’

ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ଦ୍ରୁତ ସହରୀକରଣ ହେତୁ ସହରାଞ୍ଚଳର ଗରିବଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି ବୋଲି ଆଶା କରାଯାଉଛି । କାରଣ ରୋଜଗାର ପାଇଁ ରାଜଧାନୀ କିମ୍ବା ଜିଲ୍ଲାର ମୁଖ୍ୟ ସହର ବଡ ସ୍ଥାନ ପାଲଟିଛି। ଯଦିଓ ସହର ଗୁଡିକରେ ଗରିବଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢୁଛି ହେଲେ ଏମାନଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଉପରେ ସରକାର ଯେଉଁଭଳି ସେବା ଯୋଗାଇ ଦେବା କଥା ଯୋଗାଇ ଦେଉ ନାହାନ୍ତି। ତେଣୁ ଏହି ଶ୍ରେଣୀର ଲୋକେ ଆବଶ୍ୟକ ମୁତାବିକ ଚିକିତ୍ସା ସୁବିଧା ପାଇ ପାରୁ ନାହାନ୍ତି। ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ଠିକ୍ ଭାବରେ ଏମାନଙ୍କୁ ମିଳୁ ନାହିଁ ବୋଲି ଆଜିମ ପ୍ରେମଜୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଏବଂ 17 ଏନଜିଓର ମିଳିତ ଉଦ୍ୟମରେ ହୋଇଥିବା ଏକ ଗବେଷଣାରୁ ଜଣାପଡିଛି। ଏହି ରିପୋର୍ଟର ନାଁ ରହିଛି ‘Health Care Equity in Urban India’ । ଗତ ଶୁକ୍ରବାର ଏହି ରିପୋର୍ଟ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି।

ରିପୋର୍ଟରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ ଧନୀ ଅର୍ଥନୀତିକ ଗୋଷ୍ଠୀ ତୁଳନାରେ ସହରାଞ୍ଚଳରେ ଗରିବ ଶ୍ରେଣୀର ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆୟୁଷ ପୁରୁଷଙ୍କର 9.1 ବର୍ଷ ପୁରୁଷ ଏବଂ ମହିଳାଙ୍କର 6.2 ବର୍ଷ କମ୍  ରହୁଛି।

ଦେଶରେ ଏବେ ସହରରେ ରହିବା ପାଇଁ ଲୋକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢି ଚାଲିଛି । ଭାରତର ଏକ ତୃତୀୟାଂଶ ଲୋକ ବର୍ତ୍ତମାନ ସହରାଞ୍ଚଳରେ ବସବାସ କରୁଛନ୍ତି। ଏହି ବିଭାଗରେ ପ୍ରାୟ 18% (1960)ରେ 28.53% (2001)ରେ 34% (2019)ରେ ରହୁଥିବା ସୂଚନା ରହିଛି। ସହରାଞ୍ଚଳରେ ରହୁଥିବା ପ୍ରାୟ 30% ଲୋକ ଗରିବ ଶ୍ରେଣୀରେ ରହିଛନ୍ତି।

ମୁମ୍ବାଇ, ବେଙ୍ଗାଲୁରୁ, ସୁରଟ, ଲକ୍ଷ୍ନୌ, ଗୌହାଟି, ରାଞ୍ଚି ଏବଂ ଦିଲ୍ଲୀର ସହର ତଥା ନାଗରିକ ସମାଜ ସଂଗଠନ ସହିତ ଆଲୋଚନା କରି ଏହି ତଥ୍ୟ ସଂଗୃହୀତ ହୋଇଛି। ଏଥିରେ ନ୍ୟାସନାଲ ଫ୍ୟାମିଲି ଆଣ୍ଡ ହେଲଥ ସର୍ଭେ (NHFS), ଭାରତର ଜନଗଣନା ଏବଂ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ଯୋଗାଣ ଉପରେ ରାଜ୍ୟ ସ୍ତରୀୟ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ମତାମତକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରାଯାଇଥିବା ସୂଚନା ରହିଛି।

ଗରିବଙ୍କ ଉପରେ ରୋଗର ଅଧିକ ବୋଝ ରହିଥିବା ସୂଚନା ରହିଛି। ଏହି ରିପୋର୍ଟରେ ଏକ ବିଶୃଙ୍ଖଳିତ ସହରାଞ୍ଚଳ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ଦର୍ଶାଯାଇଛି, ଯେଉଁଠାରେ ସମନ୍ୱୟ ବିନା ସରକାର ତଥା ବାହାରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ପ୍ରଦାନକାରୀଙ୍କ ବହୁଗୁଣ ସହରାଞ୍ଚଳ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଶାସନ ପାଇଁ ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି।

ତେବେ ଗବେଷଣାରୁ ଜଣାପଡିଛି ଗରିବଙ୍କ ଉପରେ ଆର୍ଥିକ ବୋଝ ଏବଂ ସହରାଞ୍ଚଳ ସ୍ଥାନୀୟ ସଂସ୍ଥା ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ଠିକ୍ ଭାବରେ ନପାଇବା ଆଦି ରହିଛି। ଏହା ପରେ ରିପୋର୍ଟରେ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଅଂଶଗ୍ରହଣ ଏବଂ ଶାସନକୁ ମଜବୁତ କରିବାକୁ କୁହାଯାଇଛି। ବିଶେଷ କରି ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ପାଇଁ ମଜବୁତ କରିବା; ଏବଂ ଗରିବଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ବୋଝ କାମ କରାଇବାକୁ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ କୁହାଯାଇଛି।